De systeemuitdaging: jonge wereldverbeteraars leren lopen op twee benen (niet alleen maar vooruit, maar ook naar binnen)
Martine Verweij over de uitdaging: Jonge, fanatieke wereldverbeteraars, die hun ogen niet sluiten voor de staat van de wereld en die hebben besloten hun leven te wijden aan ‘het blussen van het vuur’. De aarde staat tenslotte in brand. Mensen als ikzelf, die hun taak zo serieus nemen dat ze zichzelf voorbij lijken te hollen en zich voortdurend afvragen: ‘doe ik wel genoeg’? Over die groep maakte ik me zorgen. Zoals anderen zich ook over mij weleens zorgen maakten. M’n vader zei vroeger al tegen me: ‘lach eens wat vaker! Je neemt het leven zo serieus!’ Dan nam ik me voor om meer te lachen en rende vervolgens weer door, met een glimlach.
‘Kunst van het Stilstaan’ ontstond door een gevoeld en gedeeld besef dat er een groeiende groep jonge mensen is die zich grote zorgen maakt over wat er met onze aarde gebeurt en die een grote verantwoordelijkheid voelt hier iets aan te doen. Zo groot, dat ze dreigen zichzelf voorbij te rennen en daarmee abrupt tot halt komen, omdat ze zichzelf vergeten zijn onderweg.
De systeemaanpak: een magisch weekend – ontworpen met ‘Theory-U’ als basis – startpunt van ‘een beweging’
In praktische zin werd ‘Kunst van het Stilstaan’ een systemisch leiderschap masterclass waarin jonge wereldverbeteraars werden uitgedaagd zelf te leren stilstaan en te werken aan hun innerlijke balans en kompas. Het werd een magisch weekend. Het proces werd ontworpen met Theory-U als basis. Vier ‘focalizers’ – of ‘chefs’ – brachten de verbinding met de natuur (Frank Gorter), verbinding met jezelf (Christopher Baan), verbeelding (Nancy Wiltink) en zorgen voor een rode draad (Martine Verweij).
Lees hier het verslag van dit weekend in 2015 en de testimonials van deelnemers.
De Kunst van het Stilstaan vindt een keer per jaar plaats gedurende een weekend en twee keer per jaar gedurende een dag. Zie ook: