Auteur van de boeken de Kunst van het Denken en Autopoiesis. Zijn loopbaan leest als een boek. Gestart voor de klas alwaar hij zich afvroeg hoe het toch kon dat zoveel kinderen niet gemotiveerd leken. Hij verdiepte zich in dit vraagstuk en kwam tot de conclusie dat dit de verkeerde vraag was. De vraag moest zijn: ‘welke omstandigheden maken dat een leerling zijn motivatie verliest?’
Hij ging op onderzoek uit en kwam tot allerlei waardevolle inzichten, maar besefte dat hij die omstandigheden niet kon veranderen als hij leraar bleef. Hij werd schoolhoofd, later adviseur van scholen en onderzoeker van onderwijsvernieuwing. Nog steeds staat hij het liefst voor de klas en werkt hij met kinderen, maar hij begeeft zich daarnaast voortdurend in allerlei lagen van het onderwijssysteem.
Guus Geisen ontmoette ik in de periode dat ik bezig wat met een zoektocht naar de vraag: ‘hoe ontstaat energiebewustzijn?’ Via de RVO kwam ik met iemand in aanraking, die bleek te werken aan vernieuwing van ons onderwijssysteem, door de introductie van ‘leren voor duurzame ontwikkeling’, ook wel genoemd ‘betekenisvol leren’. Een dankbare introductie, want zijn denken heeft mijn eigen denken ook danig aangescherpt.
Een man met een missie, onzeker over of hij wel genoeg deed, dankbaar voor alle hulp die hem werd geboden. Zijn boek ‘autopoiesis’, oftewel zelf-organisatie in levende systemen, wordt inmiddels in het chinees vertaald. Ik hoop dat hij zijn missie voort kan zetten op een voor hem betekenisvolle manier en dat onze wegen zich nog vaak mogen kruisen!
Lees ook de boekrecensie die ik schreef van zijn boek: ‘de kunst van het denken‘.