Corporate governance – saai en ingewikkeld? – niet met een systeembril
Soms stap ik in een wereld die ik totaal niet ken. Maandag was zo’n dag. Als bestuurslid van de Club van Rome Nederland was ik uitgenodigd om aanwezig te zijn bij een rondetafel bijeenkomst bij Nyenrode gericht op dialoog over de nieuwe corporate governance code, die ter consultatie voorligt. De bijdragen van aanwezigen duizelden me een beetje en ik vroeg me af wat ik daar aan het doen was, tot ik het geheel waar over gesproken werd tot me liet doordringen. De vraag was hoe je een onderneming met aandeelhouders (corporate) op zo’n manier bestuurt dat deze bij blijft dragen aan de duurzame dynamische balans op aarde. Een systeembril bood uitkomsten. Meer lezen
Ladakh: leren van een samenleving die pas recent uit balans raakte
In 2003 reisde ik met mijn ouders, broertje en zusje naar Ladakh, de meest noordelijke regio van India, gelegen in het Himalaya-gebergte. Het werd een reis die grote indruk op me maakte, en dat heeft te maken met de reis zelf en met hetgeen ik naderhand leerde over Ladakh.
Op het dak van de wereld troffen we een samenleving die tot 1970 goeddeels afgescheiden leefde van de westelijke wereld en nu zo’n drie maanden per jaar bezoek ontvangt van toeristen op motoren, op de fiets of met het vliegtuig.
Uit het boek ‘Ancient Futures’ van Helena Norberg-Hodge, blijkt dat de openstelling van het gebied desastreuze gevolgen heeft gehad: het gebied is volledig uit haar ecologische en sociale balans geraakt. Het enige hoopvolle aan dit verhaal: de lessen die dankzij Norberg-Hodge geleerd zijn, zijn van grote waarde.
Leren paardrijden is leren dansen met het systeem
‘Als je nou je gewicht op links brengt, met je rechterbeen aandrijft, aanleuning zoekt met links en met je rechter teugel meer vrijheid geeft, dan krijg je wat je wil. Paard en ruiter in balans. Een perfecte impuls, maar niet een paard dat onder je vandaan loopt, oftewel, een paard dat zoveel spanning opbouwt dat je zo aan de rand van het bos bent zonder dat er nog iets te redden valt.’ Aldus mijn instructrice die zag dat ik aan het stoeien was met mezelf en mijn paard. Dit deed mij iets inzien.
Dynamisch evenwicht
Paardrijden is een evenwichtsport. In systemen is een dynamisch evenwicht de meest prettige situatie. Gek dat ik niet eerder de link legde. Want als je dat wel doet dan is de ruiter en paard metafoor ineens overal. Een paard zonder ruiter is als een kip zonder kop. Een paard en ruiter vullen elkaar aan. Een ruiter geeft de grenzen van het systeem aan en kan een paard helpen een optimale balans te vinden. Samen kunnen ze magistrale dingen als de systemen elkaar goed aanvullen. Meer lezen