Als doen het nieuwe denken is
Vorig jaar besloot ik het dak van mijn Amsterdamse appartement te ‘vergroenen’; ik had gelezen over de waterproblematiek waar steden mee kampen[1], de massale bijensterfte die internationaal speelt[2], de warmte die steden vasthouden (huizen koelen gaat in de toekomst een groter probleem worden dan huizen verwarmen) en het belang van groen in de stad om fijn-stof te verminderen en CO2 uit de lucht te halen. Ik had ook ervaren dat mijn appartement erg warm kan worden in de zomer en hoopte dat een paar stroken sedum in de zomer voor verkoeling zouden kunnen zorgen. Intussen weet ik dat het sedum nauwelijks verkoelend werkt in de zomer of isolerend in de winter dat de katten van de buren het sedum als een soort Efteling-attractie ervaren en dat mijn rechterburen gevoelig zijn voor esthetiek – ze vonden het sedum zo mooi dat ze dit daags nadat ik het neerlegde ook aanschaften*.
Meer lezen
Transition Towns – de moeite van een kennismaking waard
Vooroordelen. Ik hoop vaak dat ik ze niet heb, maar ook ik ben maar een mens. Daar kwam ik vorige week weer achter toen ik een lezing bijwoonde van Rob Hopkins, grondlegger van de internationale ‘Transition’ beweging. Iets in mij vermoedde al dat het beeld dat ik had van deze beweging niet klopte. Dat de beweging geen utopische, wij ‘breien onze eigen geiten wollen sokken’ dynamiek kent om daarmee de wereld te redden, maar veel praktischer en realistischer te werk gaat. Anders kan ik ook niet verklaren dat ik me zo snel inschreef voor deze lezing, nadat ik hierover een mail ontving. Feit is, dat Hopkins voor mij en alle andere aanwezigen bij Pakhuis de Zwijger, zonder dat hij daar erg z’n best voor hoefde te doen, dat boterzoete, naïeve ‘let’s change the world one micro-garden at the time’ imago, terugbracht naar iets wat ik vast wilde vastpakken en waar ik meer van wilde weten. Meer lezen
Een groener dak, begint bij jezelf
Wat ik nu toch heb gekocht, ‘Tell Sell’ zou er uren mee kunnen vullen! Het haalt fijnstof uit de lucht, draagt bij aan de omzetting van CO2, absorbeert overtollig water zodat het riool niet overloopt, isoleert mijn dakbedekking waardoor mijn huis ’s winters warm blijft en ’s zomers koel, het is lekker voedsel voor insecten en het ziet er mooi uit. Tel daarbij op de gratis fitness als je de drainagemat, substraatzakken en sedummatten omhoog takelt en het laatste stuk via de trap omhoog moet tillen. Het schijnt ook zo te zijn dat met je handen in de aarde wroeten therapeutisch is en de voldoening als alles ligt is ook nog eens goud waard. Waar ik het over heb? Een groen dak natuurlijk. Meer lezen