Shell en klimaatverandering: tijd voor een opfriscursus van Peter Senge?
Het gebeurt me vaker. Ineens klikken twee dingen in elkaar, waardoor ik de wereld scherper zie. Een paar dagen geleden gebeurde me dat met de woorden van twee wijze mannen, waardoor ik meen te zien dat Shell het zicht op de veranderende werkelijkheid verloor. Meer lezen
Never change a winning team
Zeg eens eerlijk: vond u dat het Nederlandse elftal Hiddink moest laten vallen na drie verliezen op een rij? Mijn gok is dat u net als ik denkt van niet. Omdat u net als ik een intuïtief besef heeft dat het Nederlands elftal een interventie in haar spelsysteem nodig had. Ook beseffen we dat het tijd kost om weer een nieuw goed werkend systeem te creëren. Die paar pijnlijke verliezen zien we in een groter perspectief. Het perspectief dat een paar sterspelers weer kritisch naar hun eigen spel moeten leren kijken en dat Hiddink weleens een spelsysteem zou kunnen creëren dat tot meer creativiteit en veerkracht leidt. Meer lezen
Als doen het nieuwe denken is
Vorig jaar besloot ik het dak van mijn Amsterdamse appartement te ‘vergroenen’; ik had gelezen over de waterproblematiek waar steden mee kampen[1], de massale bijensterfte die internationaal speelt[2], de warmte die steden vasthouden (huizen koelen gaat in de toekomst een groter probleem worden dan huizen verwarmen) en het belang van groen in de stad om fijn-stof te verminderen en CO2 uit de lucht te halen. Ik had ook ervaren dat mijn appartement erg warm kan worden in de zomer en hoopte dat een paar stroken sedum in de zomer voor verkoeling zouden kunnen zorgen. Intussen weet ik dat het sedum nauwelijks verkoelend werkt in de zomer of isolerend in de winter dat de katten van de buren het sedum als een soort Efteling-attractie ervaren en dat mijn rechterburen gevoelig zijn voor esthetiek – ze vonden het sedum zo mooi dat ze dit daags nadat ik het neerlegde ook aanschaften*.
Meer lezen
Transition Towns – de moeite van een kennismaking waard
Vooroordelen. Ik hoop vaak dat ik ze niet heb, maar ook ik ben maar een mens. Daar kwam ik vorige week weer achter toen ik een lezing bijwoonde van Rob Hopkins, grondlegger van de internationale ‘Transition’ beweging. Iets in mij vermoedde al dat het beeld dat ik had van deze beweging niet klopte. Dat de beweging geen utopische, wij ‘breien onze eigen geiten wollen sokken’ dynamiek kent om daarmee de wereld te redden, maar veel praktischer en realistischer te werk gaat. Anders kan ik ook niet verklaren dat ik me zo snel inschreef voor deze lezing, nadat ik hierover een mail ontving. Feit is, dat Hopkins voor mij en alle andere aanwezigen bij Pakhuis de Zwijger, zonder dat hij daar erg z’n best voor hoefde te doen, dat boterzoete, naïeve ‘let’s change the world one micro-garden at the time’ imago, terugbracht naar iets wat ik vast wilde vastpakken en waar ik meer van wilde weten. Meer lezen
De echte reden waarom politici zo langs elkaar heen praten (en wij ook)
Het is je vast weleens gebeurd; je zit in een bespreking en komt tot een geniaal inzicht dat je op onnavolgbare wijze aan je collega’s uit de doeken doet. Een van je collega’s kijkt je glazig aan, maar dan begint er toch wat te dagen. Bedoel je soms.. ? Als ik het goed begrijp zeg je eigenlijk.. Op jouw beurt heb je niet het idee dat deze samenvatting recht doet aan je genialiteit, maar de strekking is hetzelfde en de rest van je collega’s lijkt het ineens te begrijpen. Je collega gebruikte andere woorden en ineens viel het kwartje.
Een betere wereld, begint bij jezelf
Dat de wereld niet stil staat is iets waar je door onverwachte gebeurtenissen op wordt gewezen. Dit soort momenten – vooral als het minder leuke verrassingen betreft – zijn uitgelezen kansen om jezelf eens te aanschouwen. Als individu op die bewegende aarde. Waar ben je eigenlijk mee bezig? En wil je eigenlijk wel zijn waar je op dat moment bent? Voor mij kwam de wereld begin dit jaar in beweging. De organisatie waar ik voor werkte ging failliet en startte weer door. Ik was mijn baan kwijt en toch ook niet, want ik werkte door en werd uiteindelijk zelfstandig ondernemer en investeerder in mezelf, het doorgestarte bedrijf en de dingen waar ik in geloof. De gesprekken die ik voerde, met vrienden, kennissen en mensen uit mijn netwerk, werden onderdeel van een bijzondere reis. Een reis die pas net is begonnen en smaakt naar meer. Meer lezen
We worden langzaam dommer – wat betekent dit?
1 mei 2013
We leven in een gekke wereld. Schrijf ik aan een vriendinnetje dat letterlijk ‘gek’ is geworden en onlangs opgenomen op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis. ‘The Age of Absurdity’, volgens Michael Foley, de auteur van een boek dat uitlegt waarom het ‘moderne leven’ het moeilijk maakt om gelukkig te zijn. Terwijl ik deze zin typ krijg ik de neiging om op dat kleurige icoontje te klikken van google Chrome onder aan mijn scherm. Niet nadenken, maar gewoon even surfen. Nieuwe informatie opslurpen en dan weer verder. Mijn hersens schreeuwen erom. Ze zijn verslaafd, zonder dat ik het door had volgens Nicholas Carr, auteur van ‘het ondiepe, hoe onze hersenen omgaan met internet’. Meer lezen