North sea energy lab

Het North-Sea Energy Lab – doe mij ook zo’n lab!

20 december 2017

Door Martine Verweij

Het jaar 2017 stond voor mij in het teken van het North Sea Energy Lab. Een multistakeholder innovatieproces dat in augustus 2016 officieel startte en waar ik een groot deel van mijn tijd aan besteedde. Het besluit om dit lab op te zetten volgde na een uitgebreide ronde van gesprekken met stakeholders. Vooral het onderbuikgevoel van Ernst van Zuylen van het Topconsortium Kennis- en Innovatie Wind op Zee sprak tot mij: “als we zo doorgaan met de uitrol van windparken op zee, creëren we onze eigen weerstand, en lopen we al in 2023 tegen grenzen aan. Het moet anders.”

Trots op het lef om het te doen – en tegelijkertijd zie ik wat nog beter kan

Een jaar later ben ik blij dat we het gedurfd hebben. Zo’n groot vraagstuk, zoveel partijen, zo politiek gevoelig. Dankzij de Social Lab aanpak met Theorie-U als basis, hebben we een vertrouwenwekkende innovatieomgeving weten te creëren. Ik deed dit samen met Reos Partners, vanuit mijn rol als programmaleider MVI-Energie. Gaandeweg zijn de betrokken vissersbonden veranderd in hun houding. Van aanwezig zijn om te zorgen dat er niks gebeurt dat hen niet zint, nemen ze nu actief de regie over hun eigen duurzame toekomst.

We hebben veel bereikt in een jaar. Het bestuur van het TKI Wind op Zee acteert als ambassadeur van deze aanpak en overweegt openlijk om de hele innovatieprogrammering op een meer participatieve wijze vorm te geven.  Leden van de convening group* voelen zich mede-eigenaar en investeren hun tijd nog steeds in het lab. Er wordt gewerkt aan concrete pilots om de centrale conclusie te onderbouwen: we moeten nú stappen zetten naar een integrale ontwikkellogica op de Noordzee. Alleen als we gelijktijdig met de energietransitie op zee, werken aan een ecologisch gezonde Noordzee, kan de zee een betrouwbare duurzame voedsel- en energiebron worden.

Niet gek dus om hier enthousiast over te communiceren. Maar dat heeft wel een risico. Meer lezen

Dansen tussen de kerstbomen

Door Nancy Wiltink

‘Fake it untill you make it’, ik hoorde dat voor het eerst aan aantal jaren geleden. Oftewel: als je twijfelt of het gaat werken, doe het dan alvast en doe alsof het werkt. Probeer het gewoon. Je zou het ook bluffen kunnen noemen, maar dat doet het idee tekort. Ik zie het liever als spelen met de mogelijkheid. Door jezelf niet al te serieus te nemen en gewoon te kijken hoever je komt, kan je verassend veel bereiken. Op het toneel is dat de gewoonste zaak van de wereld, maar in het echt?

Neem nou mijn dans met de lokale overheden bij mij in de buurt. Ik woon in de stad, maar wel in een relatief groen deel, Amsterdam Noord. Een vriend van mij had een geweldig plan: na kerstmis bomen met kluit verzamelen in een kerstbomenasiel, en dan na een jaar de bomen omzagen en verkopen ‘voor vet geld’. Het werkte helaas niet. Groenvoorziening stuurde mannen met de motorzaag op het geplante bosje af, want in Amsterdam mogen kerstbomen niet zomaar in de openbare ruimte geplant worden, dat wordt gezien als onkruid. Groene burgers en groenvoorziening komen wel vaker tegenover elkaar te staan en ik vroeg me af wat er nodig was om een tijdelijk kerstbomenbos wèl voor elkaar te krijgen. Want het leek me een heel mooi klimaatvriendelijk alternatief voor de kerstbomenverbranding. Meer lezen